Da var de tre første episodene av sesong 2 sett. Dette var en forbedring synes jeg. Episode 1-2 var kanskje litt treige og slet litt med at alle karakterer måtte få litt tid og vi måtte bli satt inn i deres historier (hvor er de, hva skjer), uten at de helt fikk det så godt til. Selv om jeg liker Rosamund Pike både som skuespiller generelt og som Moiraine, har jeg ikke vært helt overbevist til nå om fokuset de har valgt å legge på hennes karakter. Samtidig har Moiriane blitt en dypere karakter enn det hun var per The Great Hunt.
Ellers synes jeg at de andre skuespillerne har blitt bedre. Kanskje de har fått bedre manus og bedre instruksjoner, men i sesong 1 var jeg ikke helt solgt på mange av dem. Absolutt ikke perfekt, men noen ganger i sesong 1 føltes det som at det var litt amatørmessig og tenåringsserie-nivå (ikke at tenåringsserier trenger å ha dårlig skuespill, altså!). Er nok fortsatt ikke helt solgt på Egwene, men kan absolutt bli bra. Skuespillerskiftet til Mat fungerer OK. Jeg likte egentlig han forrige godt og selv om han kanskje ikke var bok-Mat, var det en del der. Han nye gjør flere gode ting nå, så får vi se. Det er vel heller arc-en til Mat jeg er usikker på.
Også virker det som at produksjonen og produksjonsverdien har blitt høyere. Enkelte ganger i sesong 1 kunne det virke litt billig og de fikk ikke helt til det de forsøkte med å filme realistisk og kombinere det med CGI (det er vel vanlig, men det var noe som skurra i sesong 1). Til nå ser ting bare bedre ut. Også kanaliseringen/channelingen av kraften.
Det er, som en konsekvens av valg de gjorde i sesong 1, en del forskjeller fra boka. Det er greit. Noen ganger blir jeg forvirra, basert på at det er en stund siden jeg leste boka sist slik at jeg ikke husker helt riktig men tror jeg husker noe annet. Sikkert noen som river seg i hår/annet av frustrasjon. Jeg er feks overrasket over Liandrin her. Der har det skjedd mye endringer fra bøkene, eller?
Alt i alt, får sesongstarten tommel opp fra meg. Håper på en like god fortsettelse.
S2 episode 1-3
Moderators: Lothair Mantelar, Sauegjeteren
-
Asphyxiate
- Den Fortapte
- Posts: 1028
- Joined: Wed Apr 11, 2007 19:59
- Location: Rett ved Akerselva
S2 episode 1-3
Manbearpig
Re: S2 episode 1-3
Einig i at dei hever standarden frå sesong 1! Dette liker eg.
Dei har endra MYKJE frå bøkene, men etter sesong 1 var eg førebudd på det, og endringane er i det minste ikkje dårlege (eg ser på deg, sesong 1 episode 8 ). Den kanskje beste endringa er Liandrin. I bøkene er ho så openbert ond at ein nesten byrjar å lura på om Jordan prøver å lura deg og at ho eigentleg er god, men i TV-serien framstår ho førebels som ein moralsk grå karakter, som framleis er på Lysets side. Det kan gi meir djupne og alvor til seinare delar av sesongen. Eg håper likevel ikkje dei har slått ho saman med Elaida, sjølv om nokre spekulerer i det, og eg trur vel eigentleg ikkje dei har det, sidan Elaida er ein viktig karaker for å visa at det finst enorme rasshøl blant dei "snille" òg.
Eg synest karakteriseringa av Nynaeve er knallsterk. Når det gjeld Egwene, skriv dei ho tydeleg som Egwene i dei tidlege bøkene (litt meir sjenert, autoritetstru og veldig ambisiøs). Eg ser fram til å sjå utviklinga av ho seinare! Kjemien hennar med Elayne er òg veldig god, og eg er glad folka bak serien ser ut til å ha eit litt meir kritisk blikk på klassebakgrunnen til Elayne enn det vi finn i bøkene. Ny Mat er god. Han kjennest veldig som Mat frå dei tidlege bøkene, sjølv om eg sjølvsagt skulle ønska at dei hadde sloppe å erstatta Barney Harris frå sesong 1. Kjemien hans med Min (som tydelegvis er spion for Liandrin?) er òg god. Josha Stradowski ER Rand al'Thor, med umodenheit og byrjande galskap og alt. Eg ser fram til å sjå han spela gal og ond Rand seinare.
Nokre høgdepunkt for meg:
1. Å sjå Bayle Domon. Eg SKREIK då han sa "do be", men eg skulle ønska han hadde sagt det oftare. Det er eit litt cheesy dialekttrekk, men det er veldig gøy.
2. VERIN! Endeleg. Meera Syal gjer ein god jobb, men eg synest karakteren er skriven litt for skarpt. Håper vi får meir vag, tilsynelatande forvirra gammal dame med skjult djupne seinare i sesongen.
3. Brorparten av scenane med Alanna. Dette er ei vidareutvikling som er veldig i tråd med korleis ho er beskrive i dei tidlege bøkene, samtidig som Jordan naturlegvis ikkje kunne skriva ho så openbert seksuelt som det dei gjer i serien (men hinta er der). Veldig mykje god comic relief òg, og kanskje litt subtil grenseoverskriding med yngre karakterar som hintar til seinare sesongar? Elles tar eg det som bekrefta at ho er slått saman med Myrelle, etter at ho kom og henta Lan.
4. Liandrin. Dei har fått meg til å lika Liandrin, herregud
5. Mesteparten av det Nynaeve driv med i desse episodane, spesielt den siste prøvinga.
6. Endeleg litt utforsking av magisystemet, sjølv om eg håper dei oppklarer ein del ting seinare
7. SEANCHAN
Mange andre høgdepunkt, som kjemien mellom Rand og Selene, kjemien mellom Rand og Logain osv. Mykje bra her.
Nokre lågpunkt:
1. Konflikten mellom Lan og Moiraine kunne vore litt meir subtil før den eksploderte, men det funkar framleis nokolunde.
2. Dei to første prøvingane til Nynaeve når ho skal bli Akseptert, kjentest lite emosjonelt viktige. Til gjengjeld er den siste veldig god.
3. Litt dårleg pacing i starten, men eg skjønner at dei hadde mange trådar å samla etter sist sesong
4. Litt "openberr" dialog og ting som er dialog, men som kunne vore ikkje-verbalt skodespel, MEN etter å ha sett reaksjonane frå folk som ikkje har lese bøkene og ikkje kjenner karakterane like godt som oss, ser eg at det kanskje er nødvendig
5. Så langt liker eg ikkje karakteriseringa av Elyas. Dei har gjort han litt vel ulvete, kanskje for å la han spela litt av rolla til Noam/Boundless seinare i serien (ei slags "åtvaring" til Perrin om kva som kan skje viss han lar ulven ta over). Håper han blir meir Elyas etterkvart
6. Måten ulvekreftene til Perrin blir vist på. Det ser nesten ut som Min sine krefter. Eg håper at dette ikkje eigentleg er relatert til ulvekreftene hans, men at han og Elyas berre begge såg eit slags syn som blei etterlate av Padan Fain (det er vel litt sånn det er i bøkene når Rand er den som dette skjer med, Fain kan gjera freaky ting med daude folk)
Kort sagt: Det er mange endringar frå bøkene, og dei fleste er eg heilt med på, men nokre synest eg dei kunne spart seg. Det er nokre manglar ved episodane, men eg koser meg skikkeleg. Serien byrjar å finna seg sjølv, og eg håper Amazon lar den gå alle dei åtte planlagde sesongane (helst ville eg hatt fleire).
Dette blei ein litt vel lang post, sjølv om eg prøvde å avgrensa meg sjølv litt, hahah.
Dei har endra MYKJE frå bøkene, men etter sesong 1 var eg førebudd på det, og endringane er i det minste ikkje dårlege (eg ser på deg, sesong 1 episode 8 ). Den kanskje beste endringa er Liandrin. I bøkene er ho så openbert ond at ein nesten byrjar å lura på om Jordan prøver å lura deg og at ho eigentleg er god, men i TV-serien framstår ho førebels som ein moralsk grå karakter, som framleis er på Lysets side. Det kan gi meir djupne og alvor til seinare delar av sesongen. Eg håper likevel ikkje dei har slått ho saman med Elaida, sjølv om nokre spekulerer i det, og eg trur vel eigentleg ikkje dei har det, sidan Elaida er ein viktig karaker for å visa at det finst enorme rasshøl blant dei "snille" òg.
Eg synest karakteriseringa av Nynaeve er knallsterk. Når det gjeld Egwene, skriv dei ho tydeleg som Egwene i dei tidlege bøkene (litt meir sjenert, autoritetstru og veldig ambisiøs). Eg ser fram til å sjå utviklinga av ho seinare! Kjemien hennar med Elayne er òg veldig god, og eg er glad folka bak serien ser ut til å ha eit litt meir kritisk blikk på klassebakgrunnen til Elayne enn det vi finn i bøkene. Ny Mat er god. Han kjennest veldig som Mat frå dei tidlege bøkene, sjølv om eg sjølvsagt skulle ønska at dei hadde sloppe å erstatta Barney Harris frå sesong 1. Kjemien hans med Min (som tydelegvis er spion for Liandrin?) er òg god. Josha Stradowski ER Rand al'Thor, med umodenheit og byrjande galskap og alt. Eg ser fram til å sjå han spela gal og ond Rand seinare.
Nokre høgdepunkt for meg:
1. Å sjå Bayle Domon. Eg SKREIK då han sa "do be", men eg skulle ønska han hadde sagt det oftare. Det er eit litt cheesy dialekttrekk, men det er veldig gøy.
2. VERIN! Endeleg. Meera Syal gjer ein god jobb, men eg synest karakteren er skriven litt for skarpt. Håper vi får meir vag, tilsynelatande forvirra gammal dame med skjult djupne seinare i sesongen.
3. Brorparten av scenane med Alanna. Dette er ei vidareutvikling som er veldig i tråd med korleis ho er beskrive i dei tidlege bøkene, samtidig som Jordan naturlegvis ikkje kunne skriva ho så openbert seksuelt som det dei gjer i serien (men hinta er der). Veldig mykje god comic relief òg, og kanskje litt subtil grenseoverskriding med yngre karakterar som hintar til seinare sesongar? Elles tar eg det som bekrefta at ho er slått saman med Myrelle, etter at ho kom og henta Lan.
4. Liandrin. Dei har fått meg til å lika Liandrin, herregud
5. Mesteparten av det Nynaeve driv med i desse episodane, spesielt den siste prøvinga.
6. Endeleg litt utforsking av magisystemet, sjølv om eg håper dei oppklarer ein del ting seinare
7. SEANCHAN
Mange andre høgdepunkt, som kjemien mellom Rand og Selene, kjemien mellom Rand og Logain osv. Mykje bra her.
Nokre lågpunkt:
1. Konflikten mellom Lan og Moiraine kunne vore litt meir subtil før den eksploderte, men det funkar framleis nokolunde.
2. Dei to første prøvingane til Nynaeve når ho skal bli Akseptert, kjentest lite emosjonelt viktige. Til gjengjeld er den siste veldig god.
3. Litt dårleg pacing i starten, men eg skjønner at dei hadde mange trådar å samla etter sist sesong
4. Litt "openberr" dialog og ting som er dialog, men som kunne vore ikkje-verbalt skodespel, MEN etter å ha sett reaksjonane frå folk som ikkje har lese bøkene og ikkje kjenner karakterane like godt som oss, ser eg at det kanskje er nødvendig
5. Så langt liker eg ikkje karakteriseringa av Elyas. Dei har gjort han litt vel ulvete, kanskje for å la han spela litt av rolla til Noam/Boundless seinare i serien (ei slags "åtvaring" til Perrin om kva som kan skje viss han lar ulven ta over). Håper han blir meir Elyas etterkvart
6. Måten ulvekreftene til Perrin blir vist på. Det ser nesten ut som Min sine krefter. Eg håper at dette ikkje eigentleg er relatert til ulvekreftene hans, men at han og Elyas berre begge såg eit slags syn som blei etterlate av Padan Fain (det er vel litt sånn det er i bøkene når Rand er den som dette skjer med, Fain kan gjera freaky ting med daude folk)
Kort sagt: Det er mange endringar frå bøkene, og dei fleste er eg heilt med på, men nokre synest eg dei kunne spart seg. Det er nokre manglar ved episodane, men eg koser meg skikkeleg. Serien byrjar å finna seg sjølv, og eg håper Amazon lar den gå alle dei åtte planlagde sesongane (helst ville eg hatt fleire).
Dette blei ein litt vel lang post, sjølv om eg prøvde å avgrensa meg sjølv litt, hahah.
Sjekk gjerne ut podkasten Hjulpreik: ein norsk podkast om Tidshjulet, både bøkene og TV-serien, med vertane Vetle, Sigrid og Vetle. Nye episodar (nesten) kvar veke.
-
Asphyxiate
- Den Fortapte
- Posts: 1028
- Joined: Wed Apr 11, 2007 19:59
- Location: Rett ved Akerselva
Re: S2 episode 1-3
Angående Elyas. Er jeg helt fjern, eller har de her slått han sammen med Hurin?
Støtter det med Lan og Moiraine. Som jeg nevnte, er faktisk tidsbruken på den konflikten/forholdet noe av det jeg ikke er helt solgt på. Vet ikke hva det er, men føles påtvunget og ikke "ekte".
Vil også nevne at det er fint de er mer eksplisitte enn det Jordan var/turte å være, feks med Alanna (selv om jeg kanskje synes det ble litt komisk overdrevet), men også vold og blod. Unos død var brutal. Om de prøver å treffe litt GoT-publikum vet jeg ikke, men "fint" å se at de også her kan vise hvor brutal denne verdenen faktisk er.
Støtter det med Lan og Moiraine. Som jeg nevnte, er faktisk tidsbruken på den konflikten/forholdet noe av det jeg ikke er helt solgt på. Vet ikke hva det er, men føles påtvunget og ikke "ekte".
Vil også nevne at det er fint de er mer eksplisitte enn det Jordan var/turte å være, feks med Alanna (selv om jeg kanskje synes det ble litt komisk overdrevet), men også vold og blod. Unos død var brutal. Om de prøver å treffe litt GoT-publikum vet jeg ikke, men "fint" å se at de også her kan vise hvor brutal denne verdenen faktisk er.
Manbearpig
Re: S2 episode 1-3
Då har eg sett fyrste tre! Held meg unna posten om episode 4 til eg får sett den òg, men tre hovudinntrykk så langt:
1. Tykkjer dette verkar mange hakk jamnare enn sesong 1. Vil ikkje gå så langt som å sei det er betre enno, men det eg opplever det no i alle fall konsekvent ein stad i nærleiken av det eg hugsar som kvaliteten på dei beste episodane, medan sesong 1 hadde store svingningar frå episode til episode. Så det er veldig positivt og veldig lovande. Tempoet tapte seg litt i episode 3, men med tanke på at dei brukte ein stor del av den på prøvingar sjølv den mest lettlurte sjåar neppe er genuint bekymra for at Nynaeve skal dø under (narrativmessig -- dei var elles OK gjennomført) var det framleis ganske bra.
2. Skodespelarane er stort sett ganske gode, og eg liker nye Mat betre enn den gamle. Eg er ikkje heilt seld på Min, og eg kan framleis styre meg for Nynaeve (skjønt ho plagar meg langt mindre enn i boka, så eg skal ikkje klage). Eg er ikkje mellom dei som er på gjerdet med Egwene, eg likte ho i sesong 1 og eg liker ho framleis. Elayne er òg lovande førebels. Ekstremt nøgd med Sheriam og Liandrin, og Moirane fortset å glimre. Einig med WoTle om Verin -- god skodespelar, kunne tenkt meg litt meir av den distré historikaren i manusenden. Og skodespelaren bak Rand verkar langt betre her enn eg hugsar han frå sesong 1 -- usikker på om det kjem seg av manus, av at han er blitt betre, eller av at han rett og slett er betre på denne typen scenar enn forvirra bondegut-tropene i fyrstesesongen.
3. Eg er litt uroa for at ein del ting manglar vekta den burde ha grunna manglande mytologiforklaring. Moiraine og Lan-dramaet, til dømes, kjennest litt overdrevent betent og dramatisk, men eg føler det ville verka langt meir naturleg og forståeleg for sjåaren om ein berre fekk ei oppfrisking om bandet mellom Aes Sedai og warder, og særleg utdjuping om korleis Moiraines nye situasjon ville påverke det. Det har òg vore mange andre, liknande ting eg føler det me blir vist ville hatt meir slagkraft (utan endring) om det var litt meir kontekst for sjåaren, men grunna den sentrale plasseringa i plottet i dei fyrste to episodane er Lan/Moirane berre eit lettvint døme. (Andre døme er Nynaeve si gnagande skuldkjensle på å ha reist frå Two Rivers -- som eg føler blir implisert for fyrste gong når prøvinga som byggjer på den kjem på skjermen -- eller sjokket det må vere for Elayne å ha vore fortalt heile barndommen at ho er den mest lovande rekrutten i generasjonar, berre for å komme til tårnet rett etter to bondejenter som er hennar like eller endå meir. Det gjer hennar vennlege handsaming av Egwene tjue gonger meir imponerande og interessant, men blir forbigått utan eit hint ein gong.) Men i serien sitt forsvar så er det mogeleg mykje av informasjonen eg føler manglar var forklart i sesong 1, som eg berre har gløymt dei har forklart, då.
Ektefellen, som ikkje har lese bøkene, har òg uttrykt at ho er litt meir nøgd med desse episodane enn ho hugsar frå sesong 1. Kryssar fingrane for at det fortset bra. Og veldig spanande å få sjå litt meir av Forsakens!
1. Tykkjer dette verkar mange hakk jamnare enn sesong 1. Vil ikkje gå så langt som å sei det er betre enno, men det eg opplever det no i alle fall konsekvent ein stad i nærleiken av det eg hugsar som kvaliteten på dei beste episodane, medan sesong 1 hadde store svingningar frå episode til episode. Så det er veldig positivt og veldig lovande. Tempoet tapte seg litt i episode 3, men med tanke på at dei brukte ein stor del av den på prøvingar sjølv den mest lettlurte sjåar neppe er genuint bekymra for at Nynaeve skal dø under (narrativmessig -- dei var elles OK gjennomført) var det framleis ganske bra.
2. Skodespelarane er stort sett ganske gode, og eg liker nye Mat betre enn den gamle. Eg er ikkje heilt seld på Min, og eg kan framleis styre meg for Nynaeve (skjønt ho plagar meg langt mindre enn i boka, så eg skal ikkje klage). Eg er ikkje mellom dei som er på gjerdet med Egwene, eg likte ho i sesong 1 og eg liker ho framleis. Elayne er òg lovande førebels. Ekstremt nøgd med Sheriam og Liandrin, og Moirane fortset å glimre. Einig med WoTle om Verin -- god skodespelar, kunne tenkt meg litt meir av den distré historikaren i manusenden. Og skodespelaren bak Rand verkar langt betre her enn eg hugsar han frå sesong 1 -- usikker på om det kjem seg av manus, av at han er blitt betre, eller av at han rett og slett er betre på denne typen scenar enn forvirra bondegut-tropene i fyrstesesongen.
3. Eg er litt uroa for at ein del ting manglar vekta den burde ha grunna manglande mytologiforklaring. Moiraine og Lan-dramaet, til dømes, kjennest litt overdrevent betent og dramatisk, men eg føler det ville verka langt meir naturleg og forståeleg for sjåaren om ein berre fekk ei oppfrisking om bandet mellom Aes Sedai og warder, og særleg utdjuping om korleis Moiraines nye situasjon ville påverke det. Det har òg vore mange andre, liknande ting eg føler det me blir vist ville hatt meir slagkraft (utan endring) om det var litt meir kontekst for sjåaren, men grunna den sentrale plasseringa i plottet i dei fyrste to episodane er Lan/Moirane berre eit lettvint døme. (Andre døme er Nynaeve si gnagande skuldkjensle på å ha reist frå Two Rivers -- som eg føler blir implisert for fyrste gong når prøvinga som byggjer på den kjem på skjermen -- eller sjokket det må vere for Elayne å ha vore fortalt heile barndommen at ho er den mest lovande rekrutten i generasjonar, berre for å komme til tårnet rett etter to bondejenter som er hennar like eller endå meir. Det gjer hennar vennlege handsaming av Egwene tjue gonger meir imponerande og interessant, men blir forbigått utan eit hint ein gong.) Men i serien sitt forsvar så er det mogeleg mykje av informasjonen eg føler manglar var forklart i sesong 1, som eg berre har gløymt dei har forklart, då.
Ektefellen, som ikkje har lese bøkene, har òg uttrykt at ho er litt meir nøgd med desse episodane enn ho hugsar frå sesong 1. Kryssar fingrane for at det fortset bra. Og veldig spanande å få sjå litt meir av Forsakens!