TV-serier, sesong II

[Asphyxiate]

Sett The Responder siste uka. En serie som har blitt liggende å vente, og nå ble den sett. Absolutt solid krimdrama med en god Martin Freeman i hovedrollen. Streit historie, men Freeman bærer serien.

Så også Vox Machina forrige uke. Nok en gang viser man at animasjon absolutt er stedet for fantasy. Har aldri spilt D&D, men har selvfølgelig fått med meg nok til å forstå greia. Uansett: God animasjon, godt stemmeskuespill, god historie, kule karakterer osv. osv. Den står fint på egne bein, men vet ikke hvordan den er for de som har et forhold til D&D sterkere enn meg. Så også Dragon Age: Absolution i juleferien, og den serien, som absolutt var severdig, klarte ikke helt å stå helt på egne ben og der følte jeg mer at jeg savna mer kunnskap for å få mer ut av historien.

The Mandalorian er endelig tilbake. Fin første episode, lett og fint. Gleder meg til fortsettelsen.

Også The Last of Us da. Nok en meget god episode, og selv om jeg kan forstå kritikken om at det er "enda en flashback-episode", gjøres det så bra og så gjennomført at det bare å kjøre på!

[Loki]

Responder var ganske fin, ja! Skjønt heilt einig i at den lener seg tungt på Freeman og elles er litt sjangertypisk på både godt og vondt.

Vox Machina tykkjer eg er 'berre heilt OK', lener seg i overkant mykje på strålande animasjon for meg. Ikkje så overtydd over sjølve historia. Men sesong to har på det jamne vore betre enn sesong éin (eg har rett nok to episodar igjen av den), og det er såpass lite fantasy å velje mellom at det er meir enn godt nok til å halde på meg. Kona er endå mindre imponert (skjønt ho liker òg animasjonen og lovprisar særleg nokre av drakedesigna denne sesongen) og den manglande entusiasmen smitter kanskje litt av -- ho har utelukkande helde ut med den for min del. Men har inntrykk av at folk som var fans av poddkasten serien er basert på er meganøgde, i alle fall.

Dragon Age: Asbolution fekk eg aldri somla meg til. Var meint til å rette på det, men har ikkje noko forhald til spela, så når du seier den ikkje heilt står på eigne bein er eg litt bekymra for at eg kanskje ikkje skal prioritere den likevel ... Det er jo så mykje anna der ute. Apropos det så såg eg meg forresten endeleg à jour på DOTA: Dragon's Blood i januar, etter å ha vore ein halvsesong bak i månadsvis. Nok ein animert fantasyserie der eg ikkje har eit forhold til kjeldematerialet. Eg var ikkje så veldig engasjert i den i sesong 1, men den vann meir entusiasme frå meg gjennom overraskande innfløkt mytologi og historieretningar i sesong 2 og 3, så eg er glad eg haldt det gåande. Skjønt eg skulle ynskt eg såg den i eit kjappare tidsperspektiv så eg hugsa fleire bikarakterar og fekk meir ut av ting.

[Asphyxiate]

Selve historia i Vox Machina er nok ganske stereotypisk ja, og de overdriver kanskje det med at den skal være voksen og vulgær, men animasjonen er tipptopp og historien er god nok til at jeg koste meg gjennom begge sesongene på to-tre dager.

Har vurdert DOTA selv, så kanskje jeg skal prøve meg på den.

Dragon Age: Absolution er så kort at den tar man på en kveld (maks to), og den fungerer fint, så har du tid til det en dag, er det bare å kjøre på

[Loki]

Skal sjå om eg får prioritert Absolution lell, då! Gi gjerne lyd viss du prøver DOTA -- som sagt var den treig og lite imponerande i starten for meg, men det er jo fleire år sidan no, så vil vere ekstra nyfiken på kva ditt inntrykk er.

Mht. Vox Machina så har eg nok lågare terskel for vulgær humor enn dei fleste som ikkje er fintfølande. Eg blir ikkje støtt av det, har ingen problem med at det er der i teorien, men det blir ofte berre veldig flatt, barnsleg og/eller trøyttande for meg i praksis. Og Vox Machina har berre eit lite fåtal av slike vitsar som passerar nålauga til at eg faktisk humrer litt, så du kan ha rett i at det er ein av minusane for mitt heilskapsinntrykk.
Men igjen -- serien er kjempelekker å sjå på!

I anna fjernsynsnytt så er Carnival Row endeleg tilbake, og igjen forkler ei utruleg lekker visuell identitet eit plott som eigentleg er fleire hakk betre enn eg fort ventar meg. Håpar den fortset med mengden kompleksitet sesong 1 viste seg å inneha no i sistesesongen òg.

Og stakkars kansellerte The Nevers slepte sine siste seks episodar (på obskurt men finnbart vis). Serien veksler framleis mellom å vere heilt grei tradisjonell X-Men-i-viktoriansk-London-skuring og engasjerande sjangerdrama med djupn, overraskande karakterretningar og friske idéar, men fantastiske skodepelarar (eg skulle byrje å liste nokre her, men endte opp med å vilje inkludere sju-åtte namn ... Men Denis O'Hare, altså!) og god dialog gjer at det er høgdepunkta som sit att i minnet. Den har òg meir og meir av det gode og mindre og mindre av det svakare etter kvart som sesongen pågår. Har kun att finalen no, og eg grugleder meg, mellom serieskaparens superskuffande MeToo-avsløringar, pandemi midt i produksjonen og HBO sin nylege kanselleringsgalskap hadde denne etter kvart ganske unike serien aldri ein skikkeleg sjanse.

I betre nyhende er Party Down-premieren lovande nok til at eg vurderer å sjå dei opphavlege to sesongane omatt, sjølv om eg aldri var mellom dei mest entusiastiske tilhengarane der.

[Asphyxiate]

Fikk sett to påskekrimmer i år
Hendelser ved vann, som vel er den påskekrimmen som fikk best omtale, var et godt drama med en småspennende drapssak i bunn. Det er vel et krimdrama med fokus på drama-delen, selv om det er etterforskning både i "nåtid" og i fortid. Absolutt gode skuespillerprestasjoner og med seks episoder på 1 time hver lar de historien virkelig utvikle seg sakte og seigt. Kanskje for seigt for noen, men absolutt verdt tiden. Er kanskje mer glad i denne typen serier med enda klarere krimplot, men når de først kjører drama-siden så sterkt så er det fint å se det gjøres så bra.

Nedgravde hemmeligheter s5 fortsetter som før. Også den kanskje hakket for mye på drama-siden, i hvert fall for britisk krim. Helt ok krimplot, mens dramaet (det personlige) bare er helt greit, ikke noe mer. Faktisk litt skuffende, men ikke dårlig.

Ellers? Giri/Haji på Netflix er en artig 8-episoders krim/gangster-drama (med en del humor). Denne var fin! Likte den!

The Mandalorian s3. Tja, jo. Fortsatt ganske fin popcorn-underholdning, men sesongen fremstår som noe ufokusert til nå, men om de klarer de å dra trådene mot slutten av sesongen kan det bli bra allikevel. Fortsatt en serie jeg absolutt jeg ser på med glede!

Succession s4. Skal se episode 3 i kveld. Allerede sett en del omtale (typen "OMG"). Aldri vært like begeistret som mange andre, men dette er så solid, så bra skrevet, så bra spilt, så cringy til tider, at man jo ikke kan ikke like den.

[Loki]

Noterer meg dette, særleg Giril/Haji!

Eg koser meg òg med Mandalorian, og det same gjer kona, som elles knapt kunne gitt eit gram lommerusk for Star Wars. Einig i at det har vore mykje set-up så langt, og med berre to episodar att av sesongen mistenkjer eg at mykje av det ikkje vil vidareførast før i sesong 4 (eller alternativt i Ahsoka-spinoffen som vel kjem relativt snart -- dei har jo med Boba Fett vist at dei gladeleg låner episodar frå avleggjarseriar for å fortsetje på plottet frå moderskipet).

Eg tenkte prøve eit Succession-maraton no i helga -- har så langt berre sett piloten, for halvanna år sidan -- usikker på kor langt eg då vil komme, men kryssar fingrane for at serien fell i smak. Hugsar i alle fall piloten gjorde det, og på papiret burde dette i alle fall vere mi greie.

Elles har me sett:
* Liasion, Apple TVs fransk-britiske spiondrama. Karakterdramaet her er velgjort, og som alltid godt spelt av Vincent Cassel og Eva Green (ingen av dei har vel nokon gong vore dårlege i noko), men er litt mindre imponert over intrigene og avsløringane, som kunne vore meir komplekse.
* The Night Agent (vel, ein episode igjen), ein konspirasjonsthriller i 24-stil (to av dei større karakterane her er til og med spelt av skodespelarar frå den serien) som er både spanande og likandes, godt hjelpt av at hovudrollane begge har ein god del meir kjemi og sjarm enn dei fleste unge pent-andlet-frontfigurane i denne typen seriar.
* Party Down-gjenopplivinga, som er superb. Eg hugsar ikkje så mykje av den opphavlege serien, men enten har smaken min utvikla seg sidan den tid, eller så er dette faktisk endå betre enn serien var i utgangspunktet, for dette var alltid ein liker-ikkje-elskar-serie for meg før. Men no trur eg døtte meg den nærmar seg elsk! Håpar på ein sesong fire så snart som mogeleg.
* Perry Mason er eit par hakk mindre mørk og trasig enn i fyrstesesongen, og eg storkoser meg. Framleis spanande mysterium, periodedrama, gode skodespelarar i alle bukter og kantar, og no altså med færre langdryge 'åh, eg er ein trist hovudperson som ikkje har det så lett psykisk'-scenar og eit hovudplott som ikkje involverer maltrakterte spedbarnslik. Ser fram til kvar episode!
* Carnival Row avslutta bra! Definitivt ein serie der verdsbygginga og karakterane var meir interessante enn historia, men eg er likevel imponert over kor mykje og vidtgåande plott dei klarte trykkje inn i andresesongen. Kan godt tiltrådast til alle som liker litt utradisjonell fantasy.
* Shadow and Bone er diverre framleis langt meir på plankekøyring-sida av fantasysjangeren. Svindlarane frå Ketterdam-plottet var i sesong 2 slik som i sesong 1 det som gjorde dette sjåbart, mens hovudhistoria er ein kjedeleg lagnadsdømt Chosen One-tenåringsromanse. Trist, for det er mykje bra her, både i verdsbygging og på karakterfronten. Men det kan verke som om kjeltringane blir hovudfokus i ein eventuell tredjesesong/avleggjarserie, etter kva Google fortel meg, så kryssar fingrane.
* Yellowjackets er byrja igjen, og huff, dette er framleis ei svært ubehageleg sjåaroppleving. Men det er jo meininga. Grøss er ikkje min sjanger, eg liker ikkje å føle denne typen ubehag når eg skal sjå på fjernsyn, men det er så mykje bra her at eg ikkje klarer å sleppe den. Eller vil.
* Såg endeleg episode 1 av Guillermo Del Toro's Cabinet of Curiosities i går. Meir grøss -- som eg grunnen til at eg har utsett den -- men hakket meir i mi gate lell, kan det verke som, med tunge fantasytrekk. I fyrsteepisoden, i alle fall, som antologiserie er det jo vanskeleg å vite korleis det vil fortsetje. Men den var bra nok til at eg trur me gir dette eit par forsøk til, grøssar eller ei.
* Sist, men ikkje minst, ei heilhjarta tilråding: Har sett fire episodar av Netflix sin Unstable, og dette er verkeleg ein halvtimeskomedie etter min smak. Karismatiske skodespelarar, vittig dialog, absurde situasjonar, og plutselege, brå augneblinkar av ektefølt karakterdrama som aldri varer lenge nok til å underminere kjensla av lettfordøyeleg, underhaldande kos, men som likevel gir ei djupn og kjensleinvestering seriar av denne typen elles sjeldan klarer by på. Håpar heile sesongen fortset slik, to tomlar opp!

[Asphyxiate]

Noterer meg Unstable (sett den er på Netflix, men er bare en av mange relativt nye titler der). Shadow and Bone tenker jeg å se, men det er ikke en serie jeg absolutt MÅ SE NÅ (derfor jeg har utsatt den). Likte sesong 1 greit nok, men ikke mer.

Perry Mason har jeg glemt at har kommet med nye episoder. Blir fast inventar framover.

Episode 3 av Successions sesong 4 var faktisk OMG. Der viser de hva de kan.

[Loki]

Noterer meg Unstable (sett den er på Netflix, men er bare en av mange relativt nye titler der).

Den er for all del ikkje tidenes beste komiserie, men det er relativt sjeldan at eg koser meg med nye komedier, og dette er den fyrste på ei god stund. (Det sagt, så er komiserien over alle komiseriar for meg av dei som er komme i seinare år Mythic Quest, og Unstable blir ein fotnote i forhold -- men ein fotnote eg liker svært godt så langt.)

Shadow and Bone tenker jeg å se, men det er ikke en serie jeg absolutt MÅ SE NÅ (derfor jeg har utsatt den). Likte sesong 1 greit nok, men ikke mer.

Eg opplevde sesong 2 som eksakt same kvalitetsnivå som sesong 1. Same svakheitane, same styrkane.

Perry Mason har jeg glemt at har kommet med nye episoder. Blir fast inventar framover.

Håpar du liker den like mykje som eg har gjort så langt!

Episode 3 av Successions sesong 4 var faktisk OMG. Der viser de hva de kan.

Så bra! Skal gjere alvor av planane om å prøve i alle fall ein stor porsjon av sesong 1 i løpet av helga!

[Loki]

Sett sesong 1 (og to episodar av sesong 2) av Succession no! Dette er som venta ganske opp mi gate (om enn kanskje nokre hakk for tragisk til å vere heilt blinkskot). Men kombinasjonen av kynisk intrigedrama, realistisk familietragedie og satirisk komikk er både velgjort og overraskande effektiv. Gler meg til resten!

[Deschain]

Sett sesong 1 (og to episodar av sesong 2) av Succession no! Dette er som venta ganske opp mi gate (om enn kanskje nokre hakk for tragisk til å vere heilt blinkskot). Men kombinasjonen av kynisk intrigedrama, realistisk familietragedie og satirisk komikk er både velgjort og overraskande effektiv. Gler meg til resten!

Nice! Jeg begynner på Succession ikveld - er jaggu meg på tide!

[Asphyxiate]

^Det er det!

Så Reacher på Amazon forrige uke. Veldig enkel popcorn-underholdning. Digg med en actionserie som er enkel, men ikke for "dum" samtidig.

Også halvveis gjennom sesong to av The Bad Batch. Fortsatt helt finfin SW-animasjon.

The Mandalorian s3 klarte de faktisk å lande. Faktisk så godt at jeg ikke trenger mer, men er absolutt med videre i en sesong 4 og den planlagte filmen som skal kulminere alle disse seriene til Filoni/Favreau

[Loki]

Ferdig med sesong 2 av Succession, nydeleg avslutning med det nesten-smilet på Logans andlet! Likte sesong 2 endå betre enn sesong 1, serien fortener ryktet sitt.

Høyrest ut som om du tykte mykje det same om Reacher som eg gjorde, Asphyxiate! Eg ser fram til ein eventuell andresesong!

Kommenterte på Mandalorian og Bat Batch når eg fekk tid seinare på kvelden, sjå neste post!

Har elles gitt ein kikk til Peacocks Mrs. Davis, og dette er spenstige greier! Vrient å gi eit tydeleg premiss utan for mange spoilerar, men kortfatta kan ein nemne:
* nonne
* tryllekunstnarar
* cowboy
* kunstig intelligens
* den heilage gral
Denne komidrama-serien nyttar manglande informasjon (både for sjåaren og for karakterane, men ikkje alltid til same tid) for å gi herleg absurd humor til heilsprø augneblinkar som i etterkant gir langt meir meining. Eg har sett denne teknikken før, og alltid likt den -- men muligens har den aldri fullt så velbrukt som her (kanskje eit hederleg unntak var Legion, men den var så mørk og dyster i premiss og tone at det ikkje var like herleg skøy når det skjedde). I tillegg har serien gode skodespelarar (Betty Gilpin er superb som hovudpersonen, og birollar kan skilte med Margo Martindale og ein Chris Diamantopoulos dialled to eleven). Kanskje ikkje heilt seld på hovudplottet enno, men eg har trua, og er svært underhaldt frå ende til annan.

[Asphyxiate]

Hørt mye bra om Mrs. Davis. Den er på HBO Max, så tenker å prøve meg på den etter hvert.

[Loki]

Mrs Davis er absolutt ikkje ein av dei beste seriane eg ser eller noko slikt (i alle fall ikkje så langt, halvveges i sesongen), men den er definitivt ein av dei mest positivt annleis seriane.

Bad Batch tykkjer eg var tydeleg betre i sesong 2 enn i sesong 1. Framleis berre heilt grei skuring for meg som vaksen sjåar, for all del, men eg merka at eg denne sesongen stadig oftare ville følgje med på skjermen heller enn kva enn eg elles var meint å drive med medan den stod på.

Mandalorian var bra i sesong 3. Konsekvent bra, men sjeldan kjempebra. Det mangla liksom noko for å gi det eit ekstra glimt i auga, tykte eg. Men det kan verke som om det kom seg delvis av at serien fungerer best som småskala-eventyr for den særeigne duoen, og at det drukna litt i dei større galaksehendingane sesong 3 tok føre seg, så med sluttepisoden i mente har eg håp om at sesong 4 vil få det glimtet tilbake. Reknar med at det fyrst blir etter Ashoka-serien og muligens òg den Filoni-filmen du nemner, så då stiller dei jo eventuelt med ekstra blanke ark.

Elles er The Marvelous Mrs. Maisel framleis ein av mine absolutte favoritt-ting i det kjente universet, og særleg sesongpremieren var typen heseblesande dialogekstravagansa som eg nesten får nakkesleng av å forsøke følgje medan eg smiler frå øyre til øyre. Og det har vore ganske så solid i episodane som har følgd òg.

Og så har me, mange år på etterskot, prøvd oss på See, den postapokalyptiske serien om ei verd der alle har vore blinde i 500 år, og det så blir fødd to sjåande born. Skreven av Peaky Blinders' Steven Knight, så det er mykje bra på karakterfronten, og ganske solid historiebygging og episodestrukturar. Tykkjer diverre det er litt lite gjennomført verdsbygging på ein del ting (det irriterar meg til dømes veldig at i ei verd der det å kunne sjå er sett på som kjetteri og farleg ovetru, bruker folk framleis uttrykk som 'taking a watch', 'look out' og 'I see' i staden for enkle omskrivingar som til dømes 'sitting guard', 'be careful' og 'I understand'), men på andre område er det svært mykje spanande og tøft dei får ut av konseptet og verda dei har laga for det, så på det jamne er det langt meir positivt enn negativt sjølv her. Serien skal dessutan ha skryt for svært kule actionsekvensar (ein må sjølvsagt ta kva blinde krigarar kan klare med eit par klyper salt for å verkeleg nyte dei). Såg ferdig fyrstesesongen i dag, og kjenner eg gler meg ein del til å ta fatt på sesong 2 (av tre totalt).

Avslutningsvis, to små notat: Barnserien Owl House avslutta nyleg, og her er det fin, oppbyggjeleg fantasy for alle aldrar som verkeleg fekk mykje kompleks verdsbygging til å kulminere i ein verdig finalefilm. Det er nok ikkje nok djupn her til å verkeleg fenge eit vaksent publikum, men om ein skal sjå noko saman med yngre slektningar vil eg tru dette er blant det absolutt øverste hylleutvalet frå seinare år.
Og på vaksenfronten: Barry er så langt i sin sistesesong (snufs) akkurat like nydeleg fantastisk som i tidlegare år. Som Maisel er dette blitt ein av mine absolutte favorittar, ikkje berre per no, men av alle fjernsynsseriar eg har sett punktum.

[Asphyxiate]

Barry ja. Makan til serie. Den og Succession på mandager gjør at HBO fortsatt viser hva de kan. Blir ganske "tomme" mandager når begge er ferdige om noen uker.